Evet, Üzgünüm !



  İnsanlardan uzaklaşmaya başlamıştım. Koşuyordum; bazen neden bu kadar çabaladığımı düşünüp derin bir nefes alarak duraksıyordum, kötü anların anısına yeniden deniyordum. Sonra belirsizlikler zinciri beliriyordu kafamda, bazen bu duyguya yenik düşüp hayatıma birilerini almışlığım oluyordu ama temkinliydim her zaman ki gibi. Deneme sürecimiz 1 sene diyordum adeta, senenin dolmasına yakın, gerçek yüzler ruhlarla birleşmeye başlıyordu.



Evet, Karakter Büyük Meseleydi

Karakter büyük meseleydi ama aksi gibi karaktersizlik de büyük meseleydi. Yapılan kötülüklerle göz göze gelişimde anladım, duruşundan belliydi. İşte o an sordum kendime. Gerçekten çok insanın hayatında var olması iyi bir şey miydi diye. Evet, cevap çok keskindi.

O zamandan beri insanlarla gülüp eğlenir ama hayatıma almaz olmuştum. Etrafında çok kişi olsun isteyen ben, kendi başıma daha mutlu ve huzurlu hissediyordum.

Hayatıma almadığım için mutlu, aynı zamanda bir kişi daha olsa mı dediğim içinde üzgündüm. Evet üzgünüm…




8 comments

  1. Güzel bir deneme olmuş, ellerinize sağlık. Ancak üzgünüm kısmı konusunda bir iki şey söylemek isterim. Hayatta elimizde olan şeyler olduğu kadar olmayan şeyler de vardır. Bazen ne kadar çabalarsak çabalayalım olması gerekeni yaşarız. İlk başta canımızı yaksa da 'hayırlı' olanın ne olduğunu biz bilemeyiz. Kimse ayağı takılıp düştü diye mutlu olmaz ama belki bunun, onun kazaya veya belaya gitmesini engellediğini düşünmez. Üzüldüğünüz ve iyiki yok dediğiniz insanların da size ne kazandırdığını bilemezsiniz. O yüzden yine de mutlu olmaya bakıp, 'üzgün' yaşamamaya bakın derim : )

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Söylediklerine harfi harfine katıldım. Gerçekten çok güzel yorumlamışsın. İnsanlarının varlığı belli bir zaman sonra rahatsızlık verir oldu bana. Ama şimdi daha da güçlüyüm. İyi ki nokta koymuşum insanların belli belirsiz tavırlarına, karakterlerine... Hem ne demişler zamanın azaltamadığı, yumuşatamadığı üzüntü yoktur :)

      Sil
  2. İnsanlar kadar rahatsız ve mutlu edebilen bir varlık daha var mıdır bilinmez. 'İyi ki' kadar rahat bir cümle var mıdır acaba. Kimse kimsenin hayatına sebepsiz girmiyor iyi ya da kötü bize verdikleri oluyor. Bazen belki sadece neyin olunmaması gerektiğini göstermek için çıkıyorlar. Karşı taraf ya lanet edip gidiyor ya da bu da bir tecrübe diyerek... Siz, size verileni almışsınız demek ki bu karşılık olarak güçlenmekle dönmüş size. Bundan iyisi olmaz :) Değil mi, öyledir. Zaman kimisinin acısını katlarken kimisine de ilaç olabilir. Garip şey doğrusu. İkincisinden olabildiğiniz için sevindim :) Fazla uzattım son olarak bloğunuzu sevdim, pek yorum yapmasam da takip ediyorum, kolay gelsin :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Yorumlarınız için çook teşekkür ederim. Beni ziyadesiyle mutlu ettiniz. Blogumu sevdiğinize de ayrı bir sevindim. :)

      Sil
  3. Merhabaa deep'in blogundan gördüm seni bir göz atayım dedim. Deneme yazın çok güzel olmuş içimdekileri aktarmışsın sanki :) yazmaya devam :))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkür ederim. Yazmak sakinleştiriyor insanı. Hosgeldiniz, hemen blogunuza geliyorum :)

      Sil
  4. Diğer yorumlardan ve konuşmalarımızdan hareketle bu yorumu yapıyorum. Hayatlarımızda çeşitli zamanlarda benzer şeylerin olması bana ilginç gelmeye devam ediyor. Ama bu sefer ben değilim bu durumu yaşayan karşımdaki. Konuşmamız sırasında kendinin de bu tarz bir şeye hazır olmadığını, kendi içinde de birçok sorun yaşadığını söylemişti ve ben de gayriihtiyari olarak benim sıkıntılarını sorunlarını dinleyebileceğimi söylemiştim. Ama kendisi bir karar almış ve çok katı bir karar. Hayatına bundan sonra yeni bir kişi almayacakmış ve hatta hayatındakileri de çıkarmaya çalışıyormuş. Buna karşı elimden gelen bir şey olmadığı gibi oldukça şaşırdım. Çünkü hayatımız durağan değil ve illa ki hayatımıza yeni insanlar giriyor. Bakın 2-3 gün önce sizden bihaber yaşarken sizi fark ettiğimden beri yazılarınızı okumaya, iletişimde bulunmaya çalışıyorum. Bunu bilerek yapmadım yani amacım hayatıma yeni birini almak değildi, olması gerekiyormuş ve oldu.
    Yalnız kalmak ve olmak da kendiniz tercih ettiğiniz sürece güzel bir duygu bence. Yani ben bunun da farkındayım: hayatıma yeni insanlar girmese de yaşayabilirim hatta ve hatta gayet tabii mutlu olabilirim. Ama girenlere de git diyemem, dememeliyim. Onlarında hayatımda bir yeri var ve onları anlamlı kılan da o. Belki de sizi üzmek onun görevi, hata yaptırmak, sizi bir fikre kaptırmak. Bilemezsiniz, bilemeyiz.
    Şahsen ben de onun da bu aldığı kararı gerçekleştirebileceğine inanmıyorum. Ama bu da şu anda onun hayatında var olması gereken bir şey.
    Umarım hayatımıza girenler de çıkanlar da bizle olanlar da hayırlı yola ulaşmamıza yardım ederler. Allah'a emanet olun.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bu yazıyı çok uzun bir zaman önce yazmıştım. Hayatıma kimseyi almama kararı almıştım o zamanlar. Ve o kararı aldıktan sonra hayatıma daha çok insan girdi, daha çok.. Hatta gün geçtikçe daha da çok.
      Bu da bir imtihandı sanırım. Psikolojik olarak çok zorlandığım ve insanlar tarafından yıpratıldığım için böyle bir karar almıştım.
      Belki o insanda gerçekten büyük sıkıntılar içindedir. Ama kaderin her zaman bizler için farklı bir planı var. İyi ki de var.
      Allah'a emanet olun. Sevgilerimle.

      Sil

Fikirlerinizi önemsiyorum,
Lütfen benimle düşüncelerinizi paylaşın :)