Hayatımın Dönüm Noktası


Hayatımın Dönüm Noktası


Bazen insan, düşündükçe kaybolur. Ha işte o zamanlardan biriydi.
Her yer çok karanlıktı. Karanlık gittikçe artıyor, tüm ruhuma sirayet ediyordu. Ben ise o karanlığa teslim olmayı çoktan kabullenmiştim.
İşte o zamanların birindeydim.
Çıkış yolu aradıkça kayboluyordum. 
Adres soruyordum gelip geçene ancak yanıtsız ayrılıyordum.
Ne yapacağımı bilemeyince ağlamaya başladım.
Çaresizliğime ağladım.
Kimsesizliğime ağladım.
Zayıflığıma ağladım.


Ne kadardır ağladığımı, hatırlayamaz hale gelmiştim. Yaşadığım acı o kadar büyüktü ki, şükretmeyi unuttum.
"Hayatımda hiç mutlu bir şey olmamıştı"diyordum ki duraksadım.
Olmuştu.
İlk tanışma, tanıştırılma anım.
O zaman en mutlu anımmış.
Sonra teker teker başka anılar geldi gözümün önüne.
Mesela onunla güldüğüm anlar
Birlikte geçirdiğimiz güzel zamanlar
Onunla mutsuz olduğum zamanlar bile güzel geldi o an.
Anı işte. Kötü zamanlarımı bile güzel hissettirdi.
Ağlamam kesildi.
Ancak içimde bir karanlık oluştu, büyüdü ve büyüdü.
Tüm vücuduma sirayet etti.

Çıkış aradım, durdum. Aslında belki de bu döngüden çıkmak istemiyordum. Bir defa o karanlık bataklığına saplanmıştım. Artık o bataklığın istediği olsun istedim.

Batmayı tercih ettim. 
Artık ağlamayı da bıraktım, kabullenmeyi tercih ettim.

Sonra mı? Bir ışık belirdi ve elini uzattı.

İstemediğimi söyledim ama, çok merak ettim.
"Bu elde neyin nesi?" diye düşündüm.
Belki de benim mucizemdi.

Tamam dedim kendime.

Elini tut ama sonra bırakacaksın dedim.
Kendimle anlaştım o gün.
Elimi uzattım, o ışıktan el, beni kavradı ve o bataklıktan beni çıkarmak için zorladı.
İstemediğimi söylesem de,
Zamanın geldi diyordu.

Sonrası mı?

Sonrası iyilik sağlık.

Beni çok güzel bir şekilde çıkardı ve ışığıyla yıkadı.

Tertemiz kıldı.

Tanıştığımız ana geri götürdü. 

Yeniden tanıştırdı.
Şimdi bambaşkaydı...


8 comments

  1. İkili ilişkilerden kaynaklanan umutsuzluk, kendini karanlığa gömme durumu. Çok ağır dediğimiz bir hissiyat bile zamanla köreliyor. Kaç defa o karanlıkta boğuldum bilemem.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. İnsan zamanla hatırına getirmemeye alışsada gerçekten zorlu bir süreç.

      Sil
  2. Merhabalar.
    Kelimelerin sonsuz anlatım gücünün, dizelerin duraklarında konakladıkça, tarafgirlik yapmaksızın her türlü gerçekliğin, kaleminize has bir edayla hakikate dönüştüğünü görüyoruz. Kaleminize ve yüreğinize sağlık ve mutluluklar dilerim.

    Dünya döndükçe nasıl kendine has izlediği yörüngesinde bir geçiş noktaları varsa, insan hayatında da aynı paralel bir benzerlik vardır. İşte o dönüm noktalarının farkına varmak ve değerlendirmek herkese göre aynı değildir.
    Selam ve saygılarımla.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Nasıl güzel yazmışsınız. Okurken dinlendim. Allah razı olsun hocam.. Sevgiler

      Sil
  3. Işığıyla yıkamak... Ne güzelmiş. Ben senin bu anlatımlarını çok seviyorum.
    Belki benimki büyük bir karanlık değildi, belki de önümde çok daha fazlaları, zorları olacak ama seninle ilk tanıştığımızda bana nasıl arkadaş olduğunu hatırlattı, o umutla okudum yazını. İyi ki varsın...
    Işığın da aydınlatman da daim olsun. Allah'a emanet ol:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Herkesin karanlığı kendine zifiri. Birinin kolay dediğine diğeri zor diyebilir. Kişiye özel imtihan :) bende ilk zamanlarımı hatırlayarak yazmış oldum. İyi oldu. Benimmm canım, senin yolların apaydınlık olsun. Allah'a emanet ol İnşallah:)

      Sil
  4. Hani bir şey anlatmak istersin de onu doğrudan anlatamazsın ya, hah işte o an çıkagelir cümleler dökülüverir beyazın üstüne; ortaya çıkar işte böyle dönümlü yazılar direkt söylenemeyenlerin yerine

    gibi bi yazı, hoş:)

    Selamlar

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ancak bu kadar güzel özetlenebilirdi. Harfi harfine katılıyorum. Tam da öyle bir yazı :) Selamlar..

      Sil

Fikirlerinizi önemsiyorum,
Lütfen benimle düşüncelerinizi paylaşın :)